Lenka (42): “Ik voel me soms net een wandelend cliché: nadat ik veertig werd overviel me opeens een gigantisch ‘is dit alles?’-gevoel. En in plaats van daar verstandig met mijn man of met vriendinnen over te praten, deed ik het stomste wat ik kon doen: ik begon een affaire met mijn eveneens getrouwde baas. En die kwam uit.”
“Ik was vijftien jaar samen met Kees, onze dochters waren acht en vijf en mijn man had net een fantastische surpriseparty voor mijn veertigste verjaardag gegeven, toen we zoals bijna iedere week op zondagavond op de bank zaten met een wijntje en een boek en ik opeens dacht: wat is mijn leven saai.”
Ik verafschuwde mijn leven
“Is dit het nou? Ik weet precies hoe de komende week eruitziet, en die week erna en die week dáárna. Werken, zorgen dat de meiden naar school, sport en muziekles komen, koken, gehaast een keer een stofzuiger door het huis halen, in het weekend boodschappen doen, verjaardagen en familiefeestjes bezoeken en dan op zondag ‘gezinsdag’, waarop we spelletjes doen, koken met de meiden en ’s avonds allebei met iets te lezen op de bank ploffen.
In de zomer twee weken op vakantie, in het voorjaar een weekend naar de sneeuw met vrienden en als we het kunnen regelen met oppas en er de puf voor hebben, ergens ook nog een weekendje weg met zijn tweeën. Omdat dat goed is voor je relatie, niet omdat ik nou eigenlijk zo veel zin heb om wéér met spullen te slepen en van hot naar her te rennen.
Seks met de baas
“Dat gevoel liet me de weken daarna niet meer los, maar in plaats van dat met Kees te bespreken of mijn hart te luchten bij vriendinnen, ging ik me thuis krengerig gedragen. En opeens viel me op dat mijn baas, over wie ik altijd tegen Kees grapte dat hij me net iets te lang aankeek voor een man die al twintig jaar getrouwd was, toch wel een leuke twinkeling in zijn ogen had.
Lang verhaal kort: twee maanden later bleven hij en ik samen over na een borrel en opeens lagen we op zijn bureau. ‘Dit blijft bij één keertje hoor,’ zei ik nog tegen hem, maar er was geen houden meer aan. De vonken vlogen ervanaf zodra we maar enigszins de kans hadden. Verliefdheid was het niet, ik kan het nog het best omschrijven als een combinatie van pure lust en de hang naar het gevoel begeerd te worden en spanning te zoeken als tegenhanger voor dat stemmetje dat maar ‘Is dit alles?’ bleef roepen in mijn hoofd.
Nu ik erop terugkijk denk ik: ik leek wel ontoerekeningsvatbaar, zo bizar heb ik me in die tijd gedragen. Alsof niks me meer kon schelen, zo onvoorzichtig deden we. Niet gek dus, dat we na vijf maanden werden betrapt. We waren uit eten geweest in een andere stad, en liepen zoenend door de straat toen ik opeens een verbaasde stem ‘Lenka?’ hoorde roepen. Mijn zwager, de broer van Kees. Me eruit proberen te redden had geen zin, dat zag ik meteen. En aangezien Kees en zijn broer twee handen op één buik zijn, wist ik meteen dat hij het meende toen hij zei dat als ik dit niet binnen een week zelf aan Kees zou vertellen, hij het zou doen.”
Relatietherapie
“Twee dagen later heb ik thuis alles opgebiecht. Kees was natuurlijk woedend. We zijn nog wel in relatietherapie gegaan, maar het lukte hem niet meer om mij te vertrouwen. En dus woon ik nu in een huurhuisje met twee slaapkamers, waar mijn dochters de helft van woensdagmiddag tot zaterdag ook zijn. Van zondag tot woensdagochtend zijn ze bij hun vader.
Als ik nu op zondagavond in mijn eentje met een glas wijn op de bank zit, terugdenkend aan wat ik had, kan ik bijna niet geloven dat ik zo stom ben geweest. Dat ik zo ontevreden was met een leven waarvan ik nu weet dat het alles was wat ik wilde. Dus tegen iedereen die ooit denkt ‘is dit alles?’ zou ik willen zeggen: ja! En wees er blij mee. Je weet pas wat je hebt als je het verliest en dat gun ik niemand.”
Hier lees je opgebiecht verhalen of stuur je eigen opgebiecht verhaal in en lees deze binnenkort terug op opgebiecht.nl.
