Mijn dochter had vanaf de brugklas al moeite met wiskunde, dus ik besloot bijles voor haar te regelen. Mario – niet zijn echt naam – werkte inmiddels niet meer op een school, maar was wel een afgestudeerd wiskundedocent die zijn ‘oude liefde’ lesgeven nooit helemaal had kunnen loslaten. Dus gaf hij bijles aan leerlingen van het voortgezet onderwijs.
Nerdy
Via de school van mijn dochter hadden we goede verhalen over hem gehoord, dus ik besloot haar twee keer per week een uur bijles bij hem te laten volgen.
Het etiket ‘seksueel roofdier’ was wel het laatste wat in je opkwam als je Marco zag. Hij was meer het type nerdy, verstrooide professor met zijn studentikoze brilletje. Ik had geen enkele reden om hem te wantrouwen. Er was niets wat de alarmbellen bij me lieten afgaan.
Wel bespeurde ik na een aantal weken een verandering in het gedrag mijn dochter. Ze was altijd een makkelijk meegaand kind geweest, maar ze werd opstandiger, opvliegend zelfs. Ik weet het aan de puberteit. Ik was zelf namelijk ook niet bepaald de makkelijkste puber geweest.
Het is pijnlijk eenvoudig om een kwetsbaar meisje van die leeftijd in te palmen. Marco zei tegen haar dat ze speciaal was. Dat ze niet doorhad hoe mooi ze was. Dat ze mannen ‘helemaal gek kon maken’.
Leugens
Wanneer ik dacht dat ze na het eten nog even met vriendinnen ‘aan het chillen’ was in het parkje vlakbij, zat ze in de auto bij Marco. Hij vroeg of ze weleens iets met jongens deed en bepaalde met wie ze wel en niet mocht omgaan.
Pas later begreep ik dat haar opstandigheid en woede, in werkelijkheid paniek en angstaanvallen waren. Marco heeft haar misschien nooit fysiek gedwongen om seks met hem te hebben, maar de psychische manipulatie was des te groter.
Het idee dat hij met zijn vieze handen aan mijn dochter heeft gezeten, doet me ineenkrimpen. Wat ik minstens zo afschuwelijk vind, is dat ze ergens nog steeds denkt dat ze verliefd op hem was en het allemaal zelf wilde. Er kwam pas een einde aan toen Marco haar – in haar woorden – ‘dumpte’.
Politie
Ik wist niet wat ik hoorde, verweet mezelf dat ik niets had gemerkt. Het liefst wilde ik naar Marco toe gaan en hem aanvliegen, maar mijn dochter smeekte me dat niet te doen. Ook wilde ze niet naar de politie. Hoewel het extreem moeilijk was, besloot ik de wens van mijn dochter te respecteren.
Via via heb ik begrepen dat een andere ouder melding heeft gedaan, waarna Marco’s vrouw hem het huis uit heeft gezet. Misschien dat de brief die ik haar, zonder mijn dochters medeweten, heb geschreven daar wel aan heeft bijgedragen…
Tekenen
Als alleenstaande ouder moet ik een hoop ballen in de lucht houden, maar dat ik alle rode vlaggen heb gemist, kan ik mezelf moeilijk vergeven. Dat ik dacht dat mijn kind in goede handen was, terwijl ik haar overleverde aan iemand die misbruik van haar maakte, zal de rest van mijn leven op me blijven drukken.”
Hier lees je opgebiecht verhalen of stuur je eigen opgebiecht verhaal in en lees deze binnenkort terug op opgebiecht.nl.
