Kim (35): “Ik zit er flink doorheen en merk dat ik dat afreageer op anderen. Ik ken mezelf niet op het moment, ik sta constant op het punt van ontploffen en heb last van abnormale woede uitbarstingen. Het is zo erg, dat ik soms bang ben dat er iets knapt in mijn hoofd. Zo heb ik pas een vriendje van mijn zoon veel te hardhandig aangepakt.”
Woede-uitbarstingen
“Natuurlijk geef ik de toestand in de wereld de schuld. Het was toch een vreselijk jaar? Zelf zit ik al die tijd al thuis zonder werk. In het begin zat ik er niet zo mee, er lagen genoeg klusjes te wachten. Maar inmiddels maakt het me tot een soort heks. Ik realiseerde me dat ik aan mezelf moet gaan werken na een telefoontje van de moeder van Bram, een vriendje van mijn zesjarige zoon Milan. Ze kwam duidelijk verhaal halen. ‘Wat heb jij met Bram gedaan?’ vroeg ze me streng. Ik schrok, maar wist waar het vandaan kwam.”
“Onlangs had ik Bram nogal stevig geknepen toen hij met Milan aan het spelen was. Hij had op die bewuste middag ook echt het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald. Milan was al irritant door het huis aan het rennen, maar Bram was nog tien keer erger en drukker. Ik had ze meerdere malen gewaarschuwd, zonder effect. En toen gebeurde dus waar ik momenteel last van heb: ik trok het niet meer en werd véél te boos. Ik pakte Bram bij zijn arm en kneep hem terwijl ik uitriep: ‘Nou is het afgelopen!’ Bram huilde en Milan schrok zich kapot, maar het hielp wel.”
Blauwe plekken
“Natuurlijk wist ik dat ik verkeerd zat en ik voelde me meteen heel slecht. Ik probeerde het goed te maken door ze wat lekkers te geven, maar toen voelde ik me een nóg slechtere moeder. Bram wilde hier niet meer spelen, vertelde zijn moeder, omdat ik zo gemeen was geweest. Mooi, dacht ik, want ik vind hem een vervelend jochie. Ik zei netjes dat het jammer was voor Milan, maar vertelde ook dat Bram zich misdroeg. ‘Maar wat heb je dan gedaan?’ vroeg ze nogmaals. Wat bleek? Hij had blauwe plekken op z’n arm staan en dat kwam door mij. ‘Onmogelijk!’ reageerde ik, terwijl ik wist dat ze waarschijnlijk gelijk had.”
‘Pas toen ik weer buiten stond en frisse lucht voelde, werd ik iets relaxter’
“Dit soort dingen dus… Ik kan zo ongelooflijk uit mijn slof schieten dat ik mezelf niet herken. Alsof er iets in mijn hoofd knapt en ik daar niks tegenin kan brengen. Ik had pas ook zoiets raars in een ruzie met Vincent, mijn man. Het ging om iets onbenulligs, maar ik was zo kwaad, dat ik een bord op de grond smeet. Een bord! Ik! Gelukkig waren de kinderen er niet bij. Vincent schrok, maar nog veel meer van de huilbui die erop volgde. Hij reageerde goed, omhelsde me stevig en liet me niet los. Ik kon niet stoppen met huilen. Hij is de grootste lieverd die je kunt bedenken, op hem kun je eigenlijk niet boos worden.”
Uit de hand gelopen
“Dat ik zo onbehoorlijk kwaad ben, wijst vast op frustratie, maar ik snap niet waarom het zo uit de hand loopt. Oké, ik ben mijn baan kwijt, ik werkte in de horeca, maar dat veroorzaakt op zich geen zorgen. Het is niet eens nodig dat ik werk, financieel gezien redden we ons prima. Wel slaap ik slecht, vond ik het lastig om Milan en zijn zusje Emma voortdurend thuis te hebben en maak ik me zorgen om mijn ouders, die al wat ouder zijn. Vincent zegt dat het aan deze tijd ligt, dat we allemaal aan vakantie toe zijn en dat ik te veel binnen zit. Hij weet nog niet eens dat ik in de supermarkt ook al vaker ben ontploft tegen wildvreemde mensen.”
Schakelaartje
“Iemand werd laatst ongeduldig terwijl ik iets pakte en duwde me bijna opzij. ‘Hallo, anderhalve meter!’ gilde ik half hysterisch uit. De man keek me met verschrikte ogen aan, maakte een gebaar met zijn handen en schoot de andere kant op. Het liefst had ik de wortels in mijn handen naar zijn hoofd gegooid, maar dat deed ik gelukkig net niet. Pas toen ik weer buiten stond en frisse lucht voelde, werd ik iets relaxter. Ik maak me zorgen: zal het schakelaartje in mijn hoofd echt kunnen doorslaan? Ik weet niet wat ik kan doen om mezelf terug te vinden.”
Hier lees je opgebiecht persoonlijke verhalen of stuur je eigen opgebiecht persoonlijke verhaal in en lees deze binnenkort terug op opgebiecht.nl.
