Met drie meiden van het productieteam kwamen we in de avond aan in Lissabon. We hadden hier de volgende dag een fotoshoot. Je zou denken: leuk werk, lekker warm, mooie stad. Is ook zo, maar echt soepel verliep het in eerste instantie niet.
We huurden een auto, maar die bleek – toen we na een hoop geklungel op weg waren – een lege tank te hebben. Stonden we daar: in een onbekende, grote stad, ’s avonds laat, langs de weg. We waren moe, moesten de volgende dag vroeg op en wisten even echt niet meer wat we moesten doen.
Met onze handen in het haar, lichtelijk geïrriteerd, staarden we voor ons uit. Totdat daar, thank God, een auto kwam aanrijden. Yes, we konden hulp vragen. Bleken het ook nog eens drie knappe, Portugese mannen te zijn. Not bad. Not bad at all.
It’s spring
Ik keek de twee andere meiden aan, twijfelend omdat we ’s morgens al vroeg op de locatie moesten zijn. Maar tja, we zouden stom zijn, als we dit leuke aanbod zouden afslaan. Één drankje kon wel…
Snel dropten we onze koffers op de hotelkamer en liepen we het centrum in. Niet eens opgefrist, we zouden toch maar heel even blijven. Maar je ziet het al aankomen. Eén drankje werden er twee, en al snel stond er een heerlijke, frisse witte wijn op tafel.
We hadden het reuzegezellig en de tijd vloog voorbij. Het was middernacht en mijn twee collega’s stelden voor om nu écht terug naar ons hotel te gaan. Maar mijn zicht was toen al troebel. Niet eens door de heerlijke wijn, maar door de verschrikkelijk knappe looks van de Portugees.
Terwijl de meiden en de andere twee mannen afscheid namen, bleef ik nog ‘even’ hangen. We maakten een wandeling en konden onze handen niet van elkaar afhouden. Telkens als we even stopten, stonden we te zoenen. We stonden op het punt om de kleren van ons lijf te scheuren. Maar dat kon niet. Niet hier.
Hij stelde voor om naar zijn appartement te gaan, maar daar had ik geen tijd voor. Ik méést thuis slapen en vroeg op. Er zat maar een ding op. Ik trok hem een rustig, donker zijstraatje in, bracht mijn mond naar zijn oor, en zei dat het hier ook best kon.
We keken elkaar aan, zover we elkaars ogen in deze duisternis konden vinden. Hoe ordinair het ook is – buiten in een Portugees steegje – met hem voelde het heerlijk. Hij voelde warm. Het was kort en snel maar de seks was zó goed. Hij gaf me precies wat ik nodig had en op dat moment wilde.
Als een echte gentleman bracht hij me terug naar mijn hotel. Daar kusten we elkaar vaarwel en spraken we af elkaar de volgende dag, na mijn werk, te zien. Nooit meer van gekomen. Heb hem ook nooit meer gezien. Máár: een leuke avond én een goed verhaal heb ik wel. Zo erg is een lege tank in Portugal nog niet…
Hier lees je meer erotische verhalen of stuur je eigen erotische verhaal in en lees deze binnenkort terug op opgebiecht.nl.
